SEPTEMBER

the first acquaintance (nederlandse versie onderaan)

---

It took me a while to decide what would be the best way to keep you posted of my adventures. Some bloggers make a weekly collage of photos, others keep a diary, and then of course there are bloggers who just post an article whenever they feel that they have something meaningful to say.

I have chosen to take a picture of some special objects every month. Objects with a meaning attached to them and where I can write a short story about.

I am not going to post pictures of people. I'm not the guy that takes a lot of photos by myself (except when I put on my tourist clothes) and the current strict privacy rules in mind, I don't have to worry about posting a photo without asking someone's explicit consent.

Small announcement: I wrote a short introduction which you can also find on the site (see 'intro'). It might be useful to read before continuing with the blog texts, because it contains some more background information :)

1) Postcard from Brighton

The first week of September, all the Red Cross volunteers came together in Brighton. The intention was to prepare us the best as possible for everything that we would face once we would move into our city. Besides that it was also very nice to get to know all the "colleagues". We are all in the same boat and it is easier to talk to someone about your experiences if that person experiences exactly the same thing. Especially for me it was exciting, because unlike the others I was the only from my home country and so it was really the first acquaintance with other volunteers. The ambassadors from France, Portugal and Germany had already completed a joint training course in their home country in advance, so they knew each other even before they travelled to the United Kingdom. Only from Turkey there was only one volunteer, just like me. With hindsight I am very happy that I didn't know anyone in advance, because unconsciously you will rather have a quick chat with someone you already know and this will slow down the process of getting to know the other volunteers.

This short but powerful week has only given me more motivation to make it a great year. I was also amazed at how quickly people can form a close-knit group. A lot of mutual visits to other cities have already been planned. The fact that each group of volunteers has its own house in their city makes it also easier to plan trips. You know that you can spend the night somewhere else for "free".

2) Key ring with a picture of a bee

Once we arrived in Manchester we explored the city. One of the things that struck us the most were the pictures of bees all over the city. A local shop owner told me that after the bombing on 22 May 2017, this has become the symbol of the city. The worker bee represents the industrial and hard working character of the city. You will not find many tourist attractions here, but rather many office buildings and overcrowded trams which transport people to and from work. In addition, it is also a way of showing the outside world that, just like bees, they form a unity and strive for the same goal. Finally, it is also a symbol of resilience. An attack may cause a lot of suffering, but it takes more than that to eradicate an entire bee colony.

3) Toaster

I chose the toaster because I would like to talk about the English eating and drinking habits. One of the cultural changes that you notice most when you're staying abroad. A huge personal difference is that there are almost no bakeries in England. The only bread you can find is bread for toasting. If you're lucky and you've chosen the right shop, you might see a rare fresh baguette, but that's it. Funny anecdote: Each house has its own base of kitchenware with which you are expected to survive throughout the year. This base is sponsored by the Red Cross. Everything you need on top of that has to be financed by yourself. One of the things that is not foreseen in this base is a microwave. What did they included in this base? Indeed, a toaster. Just to show how different the British interpretation of essential cooking stuff is :)

Another main difference is beer. Many of you had warned me beforehand, but it is actually even more disappointing than I thought it would be. At the pub, I always order a foreign brand, hoping for a decent beer. But even when you see your familiar Stella Artois beer on the menu, there's no reason for cheering, because the way they tap their beer is simply an insult to any quality brewer.

Let me finish this part with a positive note. Many pubs have live music sessions from time to time and a pub quiz is also regularly organized. So they do have other assets to attract you to the pub :)

4) Flyer to promote an event in Chorlton

As I already mentioned, Manchester is not the most attractive city for tourists. The number of places of interest is a bit disappointing. However, both inside and outside the city centre there are nice neighbourhoods that are brimming with activities. The flyer on the picture is promotion material for a festival in Chorlton, the district where I live. The diversity of neighborhoods and events ensures that they suit all tastes. In other words, I'm not going to get bored easily :)

5) Badminton shuttle

During the many preparation trainings, one of the main points we discussed was: How to meet new people quickly? Besides the fact that we have to say "YES" to everything and that there exist a lot of apps that can be used (with or without swiping) to search for cool people, finding a hobby is still one of the most efficient ways of meeting new people. I have already registered for the Manchester Musical Youth Theatre Company, but I also went looking for a more sporty challenge. The possibilities are endless, but finally, I opted for badminton. For the simple reason that there are a lot of clubs to choose from, you don't need anything else than a racket and a feather and both recreational and more competitive playing is supported.

In addition, I have also noticed that it is easy being a foreigner in his early 20s to get involved in events for international students.

All this, combined with the introduction week in Brighton, makes me get to know a lot of new people, more than I could ever have imagined. And more than I had ever done during one month in my life. For someone like me, who has almost always lived in the same city and has been surrounded by the same people, this is perhaps the most special thing about this first month. On the one hand it's a bit overwhelming, but on the other hand it's very nice to meet so many new faces and hear all those captivating life stories.

6) Certificate for completion of a training

It's time to write a bit about the work I do here, before everyone thinks I'm only going to student parties and making trips. Although I have to admit that I haven't done much real work yet. Until now, my main task was to complete a lot of training courses and shadowing colleagues to see how they dealt with certain cases. The certificate on the photo represents the completion of a workshop interpreting skills. Many of our service users (i.e. the people we help) don't speak English at all or only have a small knowledge of English, so they need an interpreter during a conversation. Throughout the training we learned the best ways to lead a conversation when an interpreter is involved. There are two types of interpreting: phone interpreting, when the interpreter translates over the phone, or face-to-face interpreting, when the interpreter is sitting next to you.

Before my departure, I had little insight into what my exact tasks would be within the department of IFT (International Family Tracing). Now, after the first month has passed, I know exactly what is expected of me and that gives a certain peace of mind. In addition, I'm also busy looking for a project that I'm going to carry out as my own project. So I hope to be able to tell you more about this next month. Then I will also explain the working process within IFT in more detail.

DE EERSTE KENNISMAKING

---

Ik heb lang getwijfeld over wat beste manier is om mijn avonturen neer te schrijven. Sommigen maken een wekelijkse collage van foto's, anderen houden een soort van dagboek bij, en dan heb je uiteraard ook bloggers die gewoon een artikel posten wanneer ze iets zinnigs te zeggen hebben. Ik heb er voor gekozen om elke maand een foto te nemen van enkele bijzondere voorwerpen. Voorwerpen waar een betekenis aan vast hangt en waar ik een kort verhaaltje over kan schrijven. Verder geen tussendoortjes, ook geen foto's met poserende mensen en dergelijke. Ik ben van nature niet iemand die veel foto's neemt (behalve dan als ik mijn toeristenplunje aantrek) en met de strenge privacyregels van tegenwoordig hoef ik me zo ook geen zorgen te maken dat ik een foto plaats waar iemand niet mee gediend is.

Kleine mededeling: ik heb een korte introductie geschreven die je kan terugvinden op de site onder 'intro'. Het kan nuttig zijn om die eerst te lezen vooraleer verder te gaan met de blogteksten, want die bevat wat meer achtergrondinformatie :)

1) Postkaartje van Brighton

De eerste week van september zijn we met alle Rode Kruis vrijwilligers samengekomen in Brighton. Bedoeling was om ons klaar te stomen voor alles wat er ons te wachten stond eens we elk definitief onze stad zouden intrekken. Daarnaast was het ook heel fijn om al de "collega's" eens te leren kennen. We zitten namelijk allemaal in hetzelfde schuitje en het is gemakkelijker om met iemand over je ervaringen te praten als die persoon exact hetzelfde meemaakt. Voor mij persoonlijk was het wel spannend, want in tegenstelling tot de anderen was ik de enige van mijn land en was het dus ook echt de eerste kennismaking met andere vrijwilligers. Zowel de gezanten uit Frankrijk, als die uit Portugal en die uit Duitsland hadden vooraf al een gezamenlijke training afgewerkt in hun land en kenden hun landgenoten dus al voor ze naar het Verenigd Koninkrijk afreisden. Enkel uit Turkije was er ook slechts één iemand. Achteraf gezien ben ik wel heel blij dat ik niemand kende op voorhand, want onbewust ga je in het begin sneller een praatje maken met iemand die je al kent en vertraagt dit dus het kennismakingsproces met de andere vrijwilligers.

Deze korte, maar krachtige week heeft mij alleen maar meer motivatie gegeven om er een geweldig jaar van te maken. Ik was ook verbaasd hoe snel mensen een hechte groep kunnen vormen. Zo zijn er onderling al heel wat bezoekjes over en weer naar andere steden gepland. Het feit dat elk groepje vrijwilligers in zijn stad zijn eigen huisje heeft, maakt het ook gemakkelijker om reisjes te plannen. Je weet namelijk dat je ergens "gratis" kunt overnachten.

2) Sleutelhanger van een bij

Eens aangekomen in Manchester zijn we het eerste weekend meteen de stad wat gaan verkennen. Eén van de zaken die daarbij het meest opviel, was dat er overal in de stad afbeeldingen van bijen te zien zijn. Kleine navraag leerde me dat na de aanslagen op 22 mei 2017 dit hét symbool van de stad geworden is. De werkbij staat voor het industriële en hard werkende karakter van de stad. Je zal hier weinig toeristische trekpleisters terugvinden, maar eerder veel kantoorgebouwen en overvolle trams 's ochtends en 's avonds van mensen die van en naar hun werk komen. Daarnaast is het ook een manier om te tonen aan de buitenwereld dat ze net als bijen een eenheid vormen en streven naar eenzelfde doel. Tot slot staat het ook symbool voor veerkracht. Een aanslag mag dan wel heel veel leed veroorzaken, er is meer nodig om een hele bijenkolonie uit te roeien.

3) Broodrooster

De broodrooster heb ik in de eerste plaats gekozen omdat ik het graag even over de Engelse eet-en drinkgewoontes wil hebben. Dat is namelijk één van de culturele veranderingen die je het snelst merkt als je ergens anders verblijft. Eén van de verschillen is dat er hier geen warme bakkers zijn. Het enige brood dat je hier kan vinden zijn toastbroden. Als je geluk hebt en je er de juiste winkel hebt uitgekozen, kan je nog wel eens op een vers stokbroodje botsen, maar dat is het dan ook. Leuke anekdote hierbij: Elk huisje heeft zo zijn basis aan keukengerief waarmee verwacht wordt te kunnen overleven gedurende het hele jaar. Deze basis wordt gesponsord door het Rode Kruis. Alles wat je buiten deze basis nodig hebt, moet je zelf financieren. Eén van de zaken die niet in deze basis zit is een microgolfoven. Wat zit er wel in deze basis? Inderdaad, een broodrooster. Om maar te zeggen hoe anders de Britse interpretatie van essentiëel kookgerei is :)

Een ander groot verschil is het bier. Veel mensen hadden me hier vooraf al voor gewaarschuwd, maar het is eigenlijk nog teleurstellender dan ik dacht. Op café neem ik steevast een buitenlands merk, in de hoop op toch nog een degelijk gerstenatje. Maar zelfs wanneer je je alom vertrouwde Stella Artois pilsje op de kaart ziet staan, is er weinig reden tot victorie kraaien, want de manier waarop ze hun bier tappen is ronduit een belediging voor elke kwaliteitsbrouwer.

Maar goed, laat ik dit stukje wel afronden met een positieve noot. Veel pubs hebben af en toe live music sessies en ook een pub quiz wordt regelmatig georganiseerd. Dus ze hebben wel andere troeven om je naar het café te lokken :)

4) Flyer voor een evenement in Chorlton

Zoals ik al vermeld had, is Manchester niet meteen de meest aantrekkelijke stad voor toeristen. Het aantal bezienswaardigheden valt daarvoor wat tegen. Daartegenover staat wel dat er zowel binnen als buiten het stadscentrum leuke wijken zijn die bruisen van de activiteiten. De flyer op de foto is er eentje voor een festival in Chorlton, de wijk waar ik woon. De diversiteit aan wijken en evenementen zorgt er voor dat er altijd wel iets te doen is en dat er ook voor ieder wat wils is. Met andere woorden, vervelen ga ik me hier niet snel doen :)

5) Badmintonpluimpje

Tijdens elke voorbereidingstraining die ik heb moeten volgen was één van de hoofdpunten op het programma: Hoe leer je snel nieuwe mensen kennen? Naast het feit dat we op alles "JA" moeten zeggen en dat er een hele hoop applicaties bestaan om al dan niet swipend op zoek te gaan naar toffe mensen, is één van de meest efficiënte manieren natuurlijk nog altijd het vinden van een hobby. Naast mijn inschrijving voor the Manchester Musical Youth Theatre Company ben ik ook nog op zoek gegaan naar een sportievere uitdaging. De mogelijkheden zijn eindeloos, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor een klassieker uit het genre, namelijk badminton. Om de simpele reden dat er daar veel clubs van zijn hier, je niet meer nodig hebt dan een racket en een pluimpje en er zowel op recreatieve als competitieve basis gespeeld kan worden.

Daarnaast heb ik ook gemerkt dat het gemakkelijk is om als je buitenlandse twintiger te mengen in evenementen van en voor buitenlandse studenten.

Dit alles samen met de introductieweek in Brighton maakt dat ik enorm veel andere mensen heb leren kennen, meer dan ik ooit had kunnen denken. En meer dan ik ooit al op één maand gedaan had in mijn leven. Voor iemand die bijna altijd in dezelfde stad gewoond heeft en omringd is geweest met vaak dezelfde mensen, is dit dus misschien wel het meest speciale aan deze eerste maand. Aan de ene kant is het wat overweldigend, maar aan de andere kant is het heel fijn om zoveel nieuwe gezichten te ontmoeten en al die levensverhalen te horen.

6) Certificaat voor het afleggen van een training

Het wordt tijd dat ik ook eens een stukje schrijf over het werk dat ik hier doe, voordat iedereen denkt dat ik alleen maar naar studentenfuiven ga en reisjes maak. Al moet ik wel toegeven dat ik pas vanaf nu écht begin te werken. Tot nu heb ik vooral heel veel trainingen afgewerkt en collega's geschaduwd om te kijken hoe zij bepaalde taken uitvoeren. Het certificaat op de foto is dat van een workshop interpreting skills. Veel van de service users (dat zijn de mensen die we helpen) spreken niet of weinig Engels en hebben dus nood aan een tolk tijdens een gesprek. Doorheen de training hebben we geleerd hoe we het best een gesprek leiden als er een tolk bij komt kijken. Dat kan zowel een telefonische tolk zijn, waarbij via de telefoon vertaald wordt, ofwel face-to-face, waarbij de tolk naast je zit.

Vooraf had ik weinig zicht op wat mijn precieze taken zouden zijn binnen het departement van IFT (International Family Tracing). Nu de eerste maand achter de rug is, weet ik precies wat er van mij verwacht wordt en dat geeft toch een zekere rust in mijn hoofd. Daarnaast ben ik ook volop aan het zoeken welk project ik als mijn eigen project ga uitvoeren. Ik hoop dus volgende maand daar al een antwoord op te kunnen geven. Dan zal ik ook wat meer in detail het werkingsproces binnen IFT uitleggen.