NOVEMBER/DECEMBER

FINDINGS (nederlandse versie onderaan)

---

It's been a while now, but I finally managed to put together a next blog post. I would like to take this opportunity to wish everyone a great new year.

We are all the writer of our own life story. Some write a small station novel, others try to write down an award-winning bestseller. From fairy tales to thrillers, from playful poems to heartbreaking dramas. Everybody wrote a somewhat inferior paragraph once that you regret afterwards. Sometimes we have to deal with a writer's block and we don't know how to continue. Once in a while we need to turn a page and start a new chapter. Or maybe you're in the middle of an amazing sentence that you hope never ends. Wherever you are in your story, I wish you a lot of creativity, some new characters, several funny puns and a few unexpected but very pleasant plots for 2020!

1) 'Do you Know me?'-game

We played this game at home among the housemates and with some friendly volunteers a couple of times. In this game you have to try to estimate the answers of the fellow players to certain questions. What particularly struck me here is that living together with someone for a few months can give you already so much "knowledge" about that particular person. All right, this might be an idle remark, since for many of you this probably seems pretty obvious. But the point I want to make is that the best way to get to know people and make new friends is just to live with them. In any situation, when you are a student looking for a room, when you are going to live abroad, or when you just want to move out, I recommend to first of all look for a place to live that you can share with others. Of course, there is a chance that this will be disappointing, but from such a negative experience you learn what you don't like and what you are looking for instead. This knowledge is very useful and you will never find out when you live on your own.

2) Christmas card from our neighbour

It was one of the most, perhaps the most moving moment I have experienced this Christmas period. Firstly, let me give you a bit of background information. Our neighbour is a hairdresser. Every day when we go to or come from work, we can see him through the shop window. Sometimes busy with cutting hair and the other times waiting in the couch for a new client. Every time he sees someone he knows passing by, a sincere smile appears followed by a little wave to greet them. We have only talked with him a couple of times during those four months, especially to ask for help or for borrowing something. On Boxing Day, when we passed by his hair salon and wanted to wish him a merry Christmas, he suddenly showed up with a present. He gave us chocolate and a Christmas card. This unexpected but more than appreciated gesture really touched me. It beautifully shows how you can make a difference in daily life without having to be a huge benefactor.

3)

I didn't forget to put an object here. The emptiness is a reference to my project that I am working on one day a week. This project involves me trying to map out all mental health organisations for the Manchester region, so as to be able to refer our service users who are dealing with mental health issues to the right organisation. The void refers to the fact that people's mental health is often not physically readable. Which makes it difficult to determine how someone really feels and how we can help them in the best possible way.

But the void also refers to the fact that people's mental health is still too often ignored. In recent years, however, more and more attention has been drawn to it, especially in the media. And both at school and in the workplace, I have already noticed that people take the mental health of their students/employees seriously. But yet all this is apparently not enough. For some, it is still considered to be a kind of mockery. Both in the UK and in Belgium there has been a lot to do recently about savings and then mental health care is apparently an easy target to cut the budget. Incredible. Let's hope that we can fill this void together in the future.

4) MMY Panto 'Sleeping Beauty'

My very first official musical performance is coming up! On Friday the 24th and Saturday the 25th of January the Graduates of Manchester Musical Youth (or MMY Grads) will perform a Pantomime called 'Sleeping Beauty'. Pantomime is about expressing a feeling or emotion through exaggerated gestures. The story tells a modern, reworked version of Disney's original Sleeping Beauty. It will be the climax of a lovely first semester as a member of this pleasant musical company.

Throughout this semester the MMY Grads have been celebrating the fifth anniversary of MMY, as well as singing Christmas carols, performing for the BBC radio,... not to mention the weekly rehearsal for the Pantomime. Just to say there's always something going on. I'm incredibly honoured to be a member of this group and I'm looking forward to the many beautiful moments that are yet to come!

5) Tissues

Finally, I would like to talk about a finding within myself. It may seem a little strange, but I personally see it as a positive change. I've noticed that I've become a bit more emotional the last few months. It happened to me more often to shed a tear while hearing a beautiful song, while watching a touching youtube video or even just at an unexpected moment.

The work we do here will most likely be one of the main reasons for this change. We don't want to get carried away by the tough stories we hear during phone calls or at appointments with service users. But then it may well be that those emotions will be expressed later. Which is certainly not bad at all. It is a natural way of our body to literally let our grieve flow away through tears. Crying can often be very relieving. I can only recommend it to everyone.

I was worried about this in the beginning. On the one hand you want to show compassion and empathy, but on the other hand you have to make sure that you don't lose yourself in it. After a couple of months, I have got the feeling that I manage to find the right balance for myself to deal with different situations. And that's something I was partly looking for when I started this adventure.

And so this post is finished now! I promise you won't have to wait this long again before I post the next one :)

BEVINDINGEN

---

Het is ondertussen al een tijdje geleden, maar het is dan toch gelukt om een volgend berichtje in elkaar te boksen. Ik zou bij deze iedereen dan ook een geweldig nieuw jaar willen toewensen.

We zijn allemaal schrijvers van ons eigen levensverhaal. Sommigen schrijven een klein stationsromannetje, anderen proberen een prijswinnende bestseller neer te pennen. Van sprookjes tot thrillers, van speelse gedichtjes tot hartverscheurende drama's. Iedereen schrijft wel eens een wat mindere alinea waar we achteraf spijt van hebben. Soms hebben we te kampen met een writer's block en weten we het even niet meer. Af en toe hebben we er nood aan om een bladzijde om te slaan en een nieuw hoofdstuk te beginnen. Of misschien zit je wel middenin een geweldige zin waarvan je hoopt dat die nooit met een punt afgesloten wordt. Waar je ook bent in je verhaal, ik wens je voor 2020 een vlotte pen, een aantal nieuwe personages, een paar grappige woordspelingen en enkele onverwachte, maar bijzonder aangename plots toe!

1) 'Do you Know me?'-spel

Dit spel hebben we hier thuis een paar keer gespeeld onder de huisgenoten en met enkele bevriende vrijwilligers. Bij dit spel moet je de antwoorden van je medespelers op bepaalde vragen kunnen inschatten. Wat mij hier vooral opviel is dat slechts een paar maanden samenwonen met iemand je zoveel "kennis" kan opleveren over die bepaalde persoon. Akkoord, het is misschien een loze opmerking, aangezien dit voor velen onder jullie waarschijnlijk doodnormaal lijkt. Maar het punt dat ik wil maken is dat de beste manier om mensen te leren en nieuwe vrienden te maken gewoon er mee gaan samenwonen is. In eender welke situatie, wanneer je als student op kot gaat, wanneer je in het buitenland gaat werken of gewoon wanneer je wilt verhuizen, ik raad het iedereen aan om in de eerste plaats op zoek te gaan naar een woonst die je deelt met anderen. Ja, dit kan ook heel hard tegenvallen, dat is zeker waar, maar uit zo'n negatieve ervaring leer je dan ook wat je niet leuk vindt en waar je dan wel naar op zoek bent. Iets zeer nuttig wat je nooit te weten komt als je alleen woont.

2) Kerstkaartje van de buurman

Het was één van de meest, misschien wel hét meest ontroerende moment dat ik deze kerstperiode heb meegemaakt. Laat ik eerst even de context schetsen. Onze buurman is een kapper. Elke dag als we van of naar het werk gaan, zien we hem door het glazen etalageraam, oftewel druk in de weer met het knippen van haar, oftewel wachtend in de zetel tot er een nieuwe klant opdaagt. Elke keer als hij iemand ziet die hij kent, verschijnt er een oprechte glimlach, gevolgd door een kleine zwaaitje ter begroeting. We hebben in die vier maanden dat we hier zijn nog maar een paar keer met hem gepraat, en dan vooral om hulp te vragen of om iets te ontlenen. Op tweede kerstdag, toen we langs zijn kapsalon passeerden om hem een vrolijk kerstfeest te wensen, kwam hij ineens met een cadeautje op de proppen. Hij had een doosje chocolade voor ons voorzien en gaf dit samen met een kerstkaartje af. Dit onverwachte maar meer dan gewaardeerde gebaar raakte me echt. Het laat heel mooi zien hoe je iets kan betekenen in het dagdagelijkse leven zonder dat je daarvoor de grootste weldoener hoeft te zijn.

3)

Ik ben niet vergeten om hier een voorwerp te plaatsen. De leegte is een verwijzing naar mijn project waar ik mij één werkdag in de week mee bezighoud. Dit project houdt in dat ik voor de Manchester regio alle mentale gezondheidsorganisaties in kaart probeer te brengen, zodoende onze service gebruikers die het mentaal niet altijd even gemakkelijk hebben te kunnen doorverwijzen naar de juiste organisatie. De leegte verwijst naar het feit dat de mentale gezondheid van mensen vaak niet fysiek afleesbaar is. Wat het moeilijk maakt om te bepalen hoe iemand zich echt voelt en hoe we hen op de best mogelijke manier kunnen helpen.

Maar de leegte wijst ook op het feit dat de mentale gezondheidstoestand van de bevolking nog steeds te vaak genegeerd wordt. De laatste jaren is er wel steeds meer aandacht op gevestigd in de media. En zowel op de schoolbanken als op de werkvloer heb ik zelf al kunnen vaststellen dat men de mentale gezondheid van zijn studenten/werknemers au sérieux neemt. En toch is dit alles blijkbaar niet voldoende. Voor sommigen wordt dit nog steeds beschouwd als een soort van zwart schaap. Zowel in de UK als in België is er de laatste weken veel te doen geweest rond besparingen en dan is de mentale gezondheidszorg klaarblijkelijk al gauw één van de eerste doelwitten. Onbegrijpelijk. Laat ons hopen dat we in de toekomst deze leegte met z'n allen kunnen opvullen.

4) MMY Panto 'Sleeping Beauty'

Mijn allereerste officiële musicalopvoering zit er aan te komen! Op vrijdag 24 januari en zaterdag 25 januari brengen de Graduates van Manchester Musical Youth (oftewel MMY Grads) een Pantomime genaamd 'Sleeping Beauty'. Pantomime slaat op het overbrengen van een gevoel of emotie door overdreven gebaren. Het verhaal vertelt een moderne, herwerkte versie van Disney's originele Doornroosje. Het orgelpunt van een heel fijn eerste semester als lid van dit plezante musicalgezelschap.

Doorheen dit semester hebben de MMY Grads al mee het vijfjarig bestaan de gehele MMY gevierd, evenals kerstliedjes gezongen, opgetreden voor de BBC radio,... en dan zwijg ik nog over de wekelijkse repetitie voor de Pantomime. Om maar te zeggen dat er altijd wel iets te beleven valt. Ik ben dan ook ongelofelijk vereerd om hier lid van te mogen zijn en ik kijk al uit naar de vele mooie momenten die er nog zitten aan te komen!

5) Zakdoekjes

Om te eindigen zou ik graag een bevinding over mezelf aanhalen. Het lijkt misschien wat vreemd, maar ik zie het zelf als iets positiefs. Ik heb namelijk gemerkt dat ik de laatste maanden wat emotioneler ben geworden. Het gebeurt al wat sneller dat ik een traantje moet wegpinken. Dat kan zijn bij het horen van een mooi liedje, bij het kijken van een ontroerend filmpje of zelfs gewoon op een onverwacht moment.

Het werk dat we hier leveren zal daar hoogstwaarschijnlijk wel in meespelen. Het is niet de bedoeling dat we ons laten meeslepen in de soms harde verhalen die we te horen krijgen tijdens onze telefoontjes en afspraken met de service gebruikers, maar dan kan het best wel eens zijn dat die emoties er later alsnog uitkomen. Hetgeen zeker niet slecht is. Het is een natuurlijke manier van ons lichaam om via tranen al hetgeen waar we om treuren letterlijk weg laten vloeien. Een potje huilen kan vaak heel opluchtend werken. Ik kan het iedereen dan ook alleen maar aanraden. Het was iets waar ik me in het begin wat zorgen om maakte. Enerzijds wil je je medeleven en empathie tonen, maar anderzijds moet je ervoor zorgen dat je je daar niet in verliest. Na een paar maanden denk ik dat ik wel kan zeggen dat ik er zoetjes aan in slaag de juiste balans te vinden voor mezelf om met verschillende situaties om te gaan. En dat is toch ook iets waar ik deels naar op zoek was toen ik aan dit avontuur begon.

En zo zit dit berichtje er al weer op! Ik beloof dat je minder lang zal moeten wachten op het volgende :)