INTRO
Als één van de 35 EVS-vrijwilligers* van het Rode Kruis ben ik begonnen aan dit buitenlandse avontuur. Een avontuur waarin we trachten het Rode Kruis te ondersteunen in hun engagement om iedereen die het nodig heeft gepaste hulp te schenken.
Wij, afkomstig uit onder andere Frankrijk, Portugal, Duitsland, Turkije en België, zijn door de Rode Kruis organisatie van ons desbetreffende thuisland uitgekozen om het Britse Rode Kruis te gaan versterken. Maar een uitwisseling heeft meestal twee kanten. Er zijn namelijk ook Britse vrijwilligers die de omgekeerde beweging maken.
Hoe ziet onze werkweek eruit? Enerzijds ondersteunen we elk een specifiek departement in haar dagelijkse werking. Dit voor ongeveer 80% van onze werktijd. De overige 20% mogen we zelf indelen en spenderen aan een persoonlijk project.
Het Britse Rode Kruis heeft vestigingen verspreid over heel het Verenigd Koninkrijk. Ik ben samen met twee andere vrijwilligers (Greg en Andrea) uitgekozen om het team in Manchester te versterken. Het departement waar ik mij op ga focussen dit jaar is IFT, oftewel International Family Tracing. De hoofdtaak van dit departement is om mensen die door oorlog, natuurrampen of andere levensbedreigende noodsituaties elke vorm van contact met elkaar verloren zijn, terug opnieuw met elkaar in contact te brengen.
​
Een uitwisseling is meer dan enkel werk verrichten in een ander land. Het is ook een manier om je persoonlijke ontwikkeling te stimuleren en andere culturen te leren kennen. Daarom heb ik ervoor gekozen om deze blog te starten, waarin ik ga proberen maandelijks een update te geven van de ervaringen mij het meest bijgebleven zijn en welke lessen ik hier voor mezelf uit geleerd heb.
​
​
​
​
​
​
​
* De term EVS verwijst naar European Voluntary Service. Dat is de naam van het Europese programma dat uitwisselingen als deze mogelijk maakt. Een paar jaar geleden hebben ze EVS opgedoekt en een nieuw programma EUSC (European Solidarity Corps) op poten gezet. Dit is op wat details na hetzelfde programma. Maar de meeste mensen die je erover aanspreekt zullen (uit gewoonte) nog altijd EVS zeggen.
