FURTHER RESEARCH (nederlandse versie onderaan)
Well, that promise from last time was harder to keep than expected! Anyway, here is some more blog fun. I've decided to only write a sequel every two months. That gives me more time to write the post and also gives me more inspiration to exhaust.
We're halfway through the project now. During the preparatory seminars we were told that there is such a thing as a culture shock curve. It indicates that in the first months while getting used to a new culture you may feel uncomfortable because of those many changes. After a couple of months, acceptance and integration would arrive. We would feel better again and enjoy the foreign experience more and more. If I had to follow this culture shock curve, I should be now over my low point and feel gradually adapted to the current cultural lifestyle. At the end, the person who gave the training added that this can be different for everyone. Well, this difference seems to apply to my case. To be honest, I've only felt disturbed in Manchester for the first two weeks. First overwhelmed by everything that was coming our way and then trying to get used to the new lifestyle. But since October, I have never felt again that I had to adapt and I have never felt homesick. This gives me confidence to call this adventure a big success, even though we are only halfway there.
The past two months I've been through a lot again and I've noticed a number of things that I'd like to share with you.
1) First musical performance
The first time is always special, they say. Especially when we're talking about a first musical performance. I had the honour to perform the Pantomime 'Sleeping Beauty' three times in front of an enthusiastic audience together with the other Graduates of Manchester Musical Youth. I may have some experience on stage build up in the past, but despite that, I felt like this was a complete new world that opened up for me. Working with real coaches and a director, the high level of singing and acting (and also dancing) of the fellow players and the few rehearsals prior to the performance all contributed to this. On the picture you see a review about the Panto written by North West End.
It should be clear that I am eagerly looking forward to our next performance, which is also coming up very soon. Mid-May we will perform a classic, namely 'the Addams Family'! I may use the word "classic", but in all honesty, except the opening song, I hadn't heard of this crazy family before. That's also a big difference with my home country. In the UK, musicals (and theatre in general) are much more cultural embedded than in Belgium. In the Flemish cultural centres you will see arts brought to you by cabaret artists, local theatre companies or touring singers. It's actually waiting for Studio 100 before they announce the next musical about war with their well-known cast. In the UK, you have new productions, full theatres, small and large touring plays and above all a well-known musical tradition. I have yet to meet the first English person who doesn't know the Addams Family.
2) Crossword puzzles
I bought myself this book of crosswords to kill time every now and then when I feel bored. It also seemed a good way to finetune my English vocabulary. But after the first puzzle I was already quite shocked by the small amount of words that I could fill in. Of course, very rare and complex synonyms are used in crossword puzzles, but still it must be possible to perform better. We might be forced to speak and use English during a whole year, but that is not enough to make your English language skills perfect. Your skills will definitely improve, but big improvements need more than just a daily dose of smalltalk and professional jargon. This incident made me realize that I might have to do some additional online exercises or other efforts if I really want to feel like I have expanded my knowledge of the English language significantly.
3) Ignorance
The blank sheet refers to ignorance. It may seem a strange subject to mention here, but I'll explain what I mean. Due to the fact that I come into contact with many new cultures and situations, I learn a lot about what used to seem like some far-off subjects. Thanks to my work experience in the British Red Cross for example, I have learned a lot about different conflict situations from the past and present, about what kind of impact today's society has on people who are in serious difficulties,.... The problem, however, is that there are only a very limited number of people who have knowledge and these are usually not those with great decision-making power, which means that over time one gets stuck in a false conception that was created based on old stereotypes or new unchecked rumours. I know this all sounds rather vague, so let me give another example for clarification.
Suppose you grew up in a country with only two political parties: party 'A' and party 'B'. You are physically unable to go to school, so your mother, who has been a fervent supporter of party 'A' since her twenties, decides to give you home schooling herself. She also invites some friends every Tuesday evening for a tea party, in which politics is a much-discussed topic and from time to time rude jokes are made about party 'B'. Since your bedroom is built next to the living room (so you don't have to climb the stairs with your physical disability), you can often hear the conversations in the evening all the way to your bedroom. When you are 18, you have to vote. The evening before the elections your mother comes home from shopping with a black eye. She says she was attacked by a supporter of party 'B'.
This is an extreme example, of course, but I still want to ask you the question: How are you going to vote? And more importantly, how do you feel about the members of party 'B'?
The big problem here is ignorance. The person in this example is more than likely to have a negative image about a certain group of people without ever having been in contact with them. In fact, chances are that this person is going to spread these thoughts, warn other people about that aggressive group of people and tell a lot of mocking jokes about them. And believe it or not, I can't help but agree with this person, in this situation I would think and act the same way. You just don't know any better, and that's the big danger. Most of the world problems are based on actions, votes and statements of people who are ignorant.
Unfortunately this is difficult to solve, it's just impossible to know everything. Especially in these times when you have billions of web pages and (social) media which all provide a bunch of information, and we are not even sure whether this information is correct information. And so this ignorance is also abused. Think of election campaigns or marketing stunts. Like little lambs, we are essentially tamed by the all-powerful manipulation.
And now I can finally get to the important statement I want to make.
We are not able to completely eliminate this ignorance, but what we can do is stop judging based on (pre-)judgements. We can take our blinkers off, we can enter into dialogue with groups of people we know little or nothing about and we can listen, listen without pretending we already know the answer.
This is not easy, we all speak a different language, we are all in a different phase of life and we all have a different background, a past that we carry around in our backpacks. But we need to dare to open that backpack, analyze what's in it, filter out what's useless and fill it up with new stuff, so that we are better prepared to continue the rest of our life journey. Just until the next stop, the next confrontation, for which we will more than likely need to open this backpack again.
My favorite song of the moment comes from 'Frozen II'. Although I haven't seen the film yet and therefore I don't fully understand its context, the title of that song is exactly the message I'd like to give to everyone: "Into the unknown".
4) Dating life
This is a big struggle for a lot of people when they find themselves in a new environment. Sometimes you want someone who listens to you, someone you can hug, or even more. That's quite normal, but hard to find when you have to build a new life from scratch. Just making friends is hard enough in itself, considering the language barrier and cultural differences.
But fortunately there are solutions. Although it remains doubtful whether it will really make you feel better. Yes, I am talking about the well known Tinder application. Many people wrote Tinder off to be a vulgar meat inspection. Others praised it for the ease of communicating with new people. Yes, Tinder couples, it's characteristic for our generation. I don't want to call on everyone to install this kind of applications immediately. But I also don't want to ask you to avoid them. Let's all just do whatever feels best for us. And let's get rid of the taboo that still exists about this subject. It may be true that everyone used to find a lover without internet in the old times, but times change.
5) Charity shops
This is another big difference between Belgium and the UK that I wanted to mention. In every city in the UK, you'll find different charity shops. You hardly have that in Belgium, which is actually a pity. Not only can you find all sort of stuff at very low prices, you also support a charity directly. It's a win win situation. You are right, we have our second-hand shops in Belgium, but that's not the same. It's time to set up more charity shops on Belgian soil. On the photo I put some nice socks that I got as a present from my travelling companion in Scotland. Found in a charity shop :)
6) Scottish kilt
Some of you may have seen it, but I took a week off at the beginning of February to wander around in the Scottish countryside. And I can only recommend everyone to do the same. I skipped all the tourist attractions. For instance, the mysterious lake of Loch Ness and the highest peak in Scotland (Ben Nevis) may be very attractive on paper, but in reality it is more expensive to stay there, while you can admire beautiful lakes and peaks elsewhere in Scotland as well. I also took the opportunity to pass by Edinburgh, the capital of Scotland. This city is really beautiful in all its aspects! You have a kind of rocky hill close to the centre from where you have an amazing view of the whole city.
The photo shows the kilt that my grandmother put together a few years ago. I wore it during one of my many youth movement camps in the summer. Unfortunately it didn't fit in the suitcase to Scotland anymore, but I also wore it once for Halloween. I can tell you, it does attract some attention! Some Scottish people here in Manchester even asked me if it was a real kilt :)
All good things come to an end, so does this blog post! So the next time will be within two months instead of one month. See you then!
VERDER ONDERZOEK
Nou, die belofte van vorige keer was toch moeilijker na te komen dan verwacht! Maar goed, hier ben ik dan toch terug met wat meer blogplezier. Ik heb besloten om enkel nog om de twee maanden een vervolg te schrijven. Dat geeft me meer tijd om het bericht uit te schrijven en biedt mij ook meer inspiratiebronnen om uit te putten.
We zijn nu halverwege het project. Tijdens de voorbereidende seminaries kregen we te horen dat er zoiets bestaat als een culture shock curve. Die geeft aan dat je in de eerste maanden tijdens het wennen aan een nieuwe cultuur je je wat minder goed in je vel kunt voelen door die vele veranderingen. Daarna wanneer er een soort van acceptatie en integratie volgt, zouden we ons terug beter voelen en meer en meer van de buitenlandse ervaring genieten. Als ik deze culture shock curve volg, zou ik ondertussen over mijn dieptepunt heen moeten zijn en mij stilaan aangepast moeten voelen aan de huidige culturele levensstijl. Op het einde voegde de persoon die de training gaf telkens nog mee dat dit bij iedereen wel een beetje anders kan zijn. Wel, die anders lijkt me wel redelijk hard van toepassing op mijn geval. Als ik eerlijk moet zijn, heb ik me enkel de eerste twee weken in Manchester wat minder thuis gevoeld. Eerst overweldigd door alles wat er op ons afkwam en daarna wennend aan de nieuwe levensstijl. Maar eigenlijk heb ik sinds oktober nooit meer het gevoel gehad dat ik mij moest aanpassen of dat ik mij wat minder goed in mijn vel voelde. Reden te meer om dit avontuur een groot succes te noemen, zelfs al zijn we nog maar halverwege.
De voorbije twee maanden heb ik weer heel wat beleefd en zijn er mij een aantal zaken opgevallen die ik graag met jullie wil delen.
1) Eerste musicaloptreden
De eerste keer is altijd speciaal zeggen ze. En al zeker als we het hebben over een eerste musicalopvoering. Samen met de andere Graduates van Manchester Musical Youth heb ik de eer gehad om de Pantomime 'Sleeping Beauty' driemaal voor een enthousiast publiek te mogen brengen. Ik mag dan wel enige podiumervaring met me meedragen, toch was het deels een nieuwe wereld die voor me openging. Het werken met echte coaches en director, het niveau van zingen en acteren (en ook dansen) van de medespelers en de weinige repetities voorafgaand aan de opvoering, droeg hier allemaal aan bij. Op de foto zie je een review over de Panto geschreven door North West End.
Het moet niet gezegd dat ik dan ook reikhalzend uitkijk naar onze volgende voorstelling die er ook al weer heel vlug aankomt. Half mei zullen we een klassieker uit het genre brengen, namelijk 'the Addams Family'! Ik mag dan wel het woord "klassieker" in de mond nemen, in alle eerlijkheid had ik buiten het openingslied nog niet van deze gekke familie gehoord. Dat is ook wel een groot verschil met het thuisfront. Hier zit musical (en theater in het algemeen) wel echt veel meer in de cultuur gebakken dan in België. Waar je in de Vlaamse cultuurcentra veeleer kleinkunst door cabaretiers, lokale theatergezelschappen of rondtoerende zangers zult zien en het eigenlijk wachten is op Studio 100 alvorens ze met de gekende cast een volgende musical over de oorlog aankondigen, heb je hier slag om slinger nieuwe producties, volle theaterzalen, kleine en grote rondtoerende toneelvoorstellingen en vooral een gekende musicaltraditie. De eerste persoon hier die de Addams Family niet kent, moet ik nog tegenkomen.
2) Kruiswoordraadsels
Dit boekje met kruiswoordraadsels heb ik mezelf aangeschaft om af en toe de tijd te doden wanneer ik niks om handen heb. Het leek me ook een goede manier om mijn Engelse woordenschat nog wat bij te schaven. Maar na de eerste puzzel was ik al redelijk geschrokken van hoe weinig ik eigenlijk kon invullen. Akkoord, in kruiswoordraadsels worden vaak heel zeldzame en complexe synoniemen gebruikt, maar toch moet het beter kunnen. We mogen dan wel een jaar lang verplicht worden Engels te praten en te gebruiken, wie dacht dat dat zou volstaan om met een perfect Engels rapport terug te keren naar het thuisfront, die heeft het flink mis. Uiteraard gaan je skills er op vooruit, maar voor grote verbeteringen is er meer nodig dan een dagelijkse portie smalltalk en beroepsjargon. Dit voorval heeft me dus doen inzien dat ik misschien toch best nog wat online aanvullende oefeningen maak of andere extra inspanningen doe als ik ook echt het gevoel wil hebben om mijn kennis van de Engelse taal beduidend te hebben uitgebreid.
3) Onwetendheid
Het lege blad verwijst dus naar onwetendheid. Het lijkt misschien een raar onderwerp om hier aan te halen misschien, maar ik zal uitleggen wat ik hiermee bedoel. Door het feit dat ik hier met veel nieuwe culturen en situaties in contact kom, leer ik heel veel bij over datgene wat vroeger een 'ver van mijn bed'-show leek. Door mijn werkervaring hier in het Rode Kruis heb ik bijvoorbeeld al heel wat bijgeleerd over verschillende conflictsituaties van vroeger en nu, over wat voor impact de huidige maatschappij heeft op mensen die (letterlijk) aan de grond zitten en ga zo maar door. Het probleem is echter dat er maar een heel beperkt aantal mensen die kennis hebben en meestal niet diegenen met een grote beslissingsmacht, waardoor men op termijn dus blijft steken in een verkeerdelijk beeld dat geschept werd op basis van oude stereotypen of nieuwe ongecontroleerde geruchten. Ik weet dat dit redelijk vaag klinkt, dus laat me ter verduidelijking een ander voorbeeld geven.
Stel dat je bent opgegroeid in een land met slechts twee politieke partijen: partij 'A' en partij 'B'. Je bent fysiek niet in staat om naar school te gaan dus besluit je mama, die sinds haar twintiger jaren fervente aanhanger is van partij 'A', je zelf thuisonderwijs te geven. Daarnaast nodigt ze ook wekelijks op dinsdagavond enkele vrienden uit voor een koffiekransje, waarbij politiek een veelbesproken onderwerp is en er al eens onbeschofte mopjes gemaakt worden over partij 'B'. Aangezien je slaapkamer naast de living gebouwd is (zo moet je de trap niet op met je fysieke beperking) kan je vaak 's avonds de gesprekken horen tot in je slaapkamer. Wanneer je 18 bent, moet je gaan stemmen. De avond voor de verkiezingen komt je moeder thuis van het winkelen met een blauw oog. Ze zegt dat ze aangevallen is door een aanhanger van partij 'B'.
Dit is nu uiteraard een extreem voorbeeld, maar ik wil jullie toch de vraag stellen: Hoe ga je stemmen? En meer nog, hoe denk jij over de leden van partij 'B'?
Het grote probleem is hier onwetendheid. De persoon in dit voorbeeld gaat meer dan waarschijnlijk een negatief beeld hebben over een bepaalde groep mensen zonder dat hij ooit met hen in contact is geweest. Meer zelfs, de kans is groot dat deze persoon deze gedachten ook gaat verspreiden, andere mensen gaat waarschuwen voor die agressieve groep mensen en veel spottende mopjes over hen verteld. En raar maar waar, ik kan niet anders dan deze persoon groot gelijk geven, in deze situatie zou ik ook zo denken en zo handelen. Je weet nu eenmaal niet beter, en daar schuilt het grote gevaar. Het leeuwendeel van de wereldproblemen is gebaseerd op acties, stemmen en uitspraken van mensen die onwetend zijn.
Jammer genoeg valt dit moeilijk op te lossen, het is nu eenmaal onmogelijk om alles te weten. Zeker in deze tijden waarin je biljoenen triljarden aan webpagina's en (sociale) media hebt die niet alleen allemaal informatie geven, maar waarvan je ook nog eens niet zeker weet of het wel juiste informatie is. En zo wordt die onwetendheid namelijk ook flink misbruikt. Denk maar aan verkiezingscampagnes of marketingstunts. Als makke lammetjes worden we wezenloos getemd door de almachtige manipulatie.
En nu kan ik eindelijk tot het belangrijke punt komen dat ik wil maken.
We zijn niet in staat om die onwetendheid volledig weg te werken, maar wat we wel kunnen doen is stoppen met oordelen op basis van (voor)oordelen. We kunnen onze oogkleppen afdoen, we kunnen in dialoog gaan met groepen van mensen waar we weinig tot niks vanaf weten en we kunnen luisteren, luisteren zonder te denken dat we het antwoord al kennen.
Dat is niet gemakkelijk, we praten allemaal een andere taal, we bevinden ons allemaal in een andere levensfase en we hebben allemaal een andere achtergrond, een verleden dat we in onze rugzak meedragen. Maar het is maar wanneer we die rugzak durven opendoen, analyseren wat er in zit, eruit filteren wat onbruikbaar is en aanvullen met nieuwe spullen, dat we beter voorbereid de rest van onze levensreis kunnen aanvatten. Tot aan de volgende halte, de volgende confrontatie, waarbij we meer dan waarschijnlijk diezelfde rugzak weer zullen moeten bovenhalen.
Mijn favoriete liedje van het moment komt uit 'Frozen II'. Hoewel ik de film nog niet gezien heb en dus de context ervan nog niet volledig snap, is de titel van die liedje wel exact de boodschap die ik aan iedereen zou willen meegeven, namelijk: "Into the unknown".
4) Afspraakjes
Het is iets waar veel mensen mee worstelen wanneer ze in een nieuwe omgeving terecht komen. Soms wil je graag iemand die naar je luistert, iemand die je kan knuffelen, of zelfs wat meer. Dat is heel normaal, maar moeilijk te vinden als je van nul ergens een nieuw leven moet opbouwen. Gewoon vrienden maken is op zich al lastig genoeg, de taalbarrière en de culturele verschillen indachtig.
Maar gelukkig zijn er oplossingen hiervoor. Al blijft het twijfelachtig of je je er echt beter door gaat voelen. Ik heb het uiteraard over de alom gekende Tinder applicatie. Door velen neergesabeld als zijnde een ordinaire vleeskeuring, door anderen dan weer geprezen door het gemak waarmee contacten gelegd kunnen worden. Ja, Tinder koppels, het is iets van deze tijd. Ik wil niet oproepen aan iedereen om dit soort applicaties onmiddellijk te installeren. Maar ik wil evenmin vragen om het te vermijden. Laat ons allemaal gewoon doen waar we ons goed bij voelen. En vooral, weg met het taboe dat hier toch nog wel rond durft te zweven. Het mag inderdaad dan wel zo zijn dat iedereen vroeger aan een lief geraakte zonder internet, maar tijden veranderen nu eenmaal.
5) Charity shops
Dit is dan weer een groot verschil tussen België en de UK dat ik even wou aanhalen. In elke stad vind je hier verschillende charity shops. Dat heb je amper in België, wat eigenlijk heel jammer is. Niet alleen kan je hier allerhande vinden aan zeer zachte prijsjes, je steunt er ook nog eens rechtstreeks een goed doel mee. Ik zie enkel voordelen. Akkoord, wij hebben thuis onze tweedehandswinkels wel, maar dat is toch niet helemaal hetzelfde. Hoog tijd dus om meer charity shops in België op te zetten. Op de foto heb ik trouwens een paar leuke sokken afgebeeld dat ik cadeau gekregen had van mijn reisgenoot in Schotland. Gevonden in een charity shop :)
6) Schotse kilt
Sommigen zullen het wel gezien of gehoord hebben, maar ik ben begin februari er even een weekje tussenuit geweest om in de Schotse landschappen te gaan rondtrekken. En ik moet zeggen, dat is een echte aanrader. De toeristische trekpleisters heb ik grotendeels aan mij voorbij laten gaan. Zo zijn het mysterieuze meer van Loch Ness en de hoogste bergtop in Schotland (Ben Nevis) op papier dan wel heel aantrekkelijk, maar in werkelijkheid is het vooral wat duurder om daar te logeren, terwijl je even mooie meren en bergtoppen elders in Schotland ook kan bewonderen. Ik heb van de gelegenheid ook gebruik gemaakt om even langs Edinburgh, de hoofdstad van Schotland, te passeren. Deze stad is echt wondermooi in al zijn aspecten! Je hebt een soort rotsachtige heuvel dicht bij het centrum gelegen van waaruit je een uitzicht hebt op heel de stad.
Op de foto kan je de kilt zien die mijn grootmoeder een aantal jaar geleden met veel liefde in elkaar gestoken heeft en die ik gedragen heb tijdens één van mijn vele chirokampen. Hij paste jammer genoeg niet meer in de koffer richting Schotland, maar ik heb hem ook een keer aangehad voor Halloween. Ik kan je zeggen, het trekt wel wat aandacht! Ook veel Schotse mensen hier in Manchester die kwamen vragen of dat wel een echte kilt is :)
Net zoals er aan alle mooie liedjes een einde komt, zo ook aan dit blogpostje! De volgende keer zal dus pas binnen twee maanden zijn in plaats van binnen één maand. Tot dan!
Opmerkingen